08.01.2014 Merhaba Kazım abi,
Bu satırları sana “bu sene şampiyonluğa oynamayan” Trabzonspor taraftarı olarak yazıyorum. Trabzonspor “güçlülerin iktidarına karşı savaşan” bir takımdı ya hani yok öyle bir şey. Sistemin bir dişlisi gibi sadece kendisine verilen rolü oynayan sıradan bir Anadolu takımı gibi artık…
İçim acıyor, yüreğim burkuluyor bu satırları sana yazarken… Bizimle kucaklaşan şarkıların gibi kucaklaşmak isterdim sana Trabzonspor’u anlatırken…
“Bu sene şampiyon olamadık ama seneye kesin şampiyonuz” demiştin ya hani son röportajında bizi şampiyon yapmadılar be Kazım abi… Ne zaman çok yaklaşsak orada kalemimiz kırıldı, ayağımıza çelme taktılar, formamızdan çekildik. Senin izlediğin ve özlemini duyduğun horon oynar gibi futbol oynayan Trabzonspor gibi oynamadı çocuklar belki ama sahaya ter ile beraber kanlarını akıttılar. Sonra güçlülerin iktidarı devreye girdi. Statükoyu sahada yendik ama saha dışında mücadelemiz devam ediyor. Trabzonspor mu? Kimliğini kaybetmiş yabancı gibi…
Neyi fark ettim biliyor musun Kazım abi? Ben Trabzonspor’un attığı golleri, atılan gollerden sonra “Uy Aha…” çaldığı için seviyormuşum. Trabzonspor, Avni Aker’de ne zaman gol atsa “Uy Aha…” çalıyor, bundan daha iyi Trabzonspor marşı yapılamayacak dercesine… Yapılmasın da zaten, istemiyorum. Sahi, sen de duyuyor musun? Yani ne bileyim, melekler fısıldıyor mu “Trabzonspor’un golü 32 numaralı formasıyla Yusuf diye…”
Biz de senin gibi fiyakalı bir hastalığa yakalandık Kazım abi, seninkisi (söylemeye dilim varmıyor) kanserdi, bizimkisi de Trabzonspor.
Sen sadece söylediğin şarkılarla değil, Trabzonspor forman ve atkınla geçip gittin aramızdan… “Söz konusu Trabzonspor olunca çok duygusal oluyorsun” diyorlar. Nasıl olmayalım Kazım Koyuncu’nun gönül verdiği takımı tutuyoruz. Öyle işte, yine yazarım Kazım abi…
Ha unutmadan, bizim uşaklar şampiyonluğa oynamıyor belki ama hiç köpekleşmediler. 2010-2011 sezonu şampiyonluk kupasını mezarına getirmek boynumuzun borcudur, sana yemin olsun.
Englishen
Deutschdu
Россиюru
Françaisfr
